Wat een dagen

Wauw, wat een indrukwekkende dagen, er is veel gebeurd voor mijn gevoel en ik ben weer een stuk wijzer geworden.

Helaas zijn zondag ochtend 7 lieve meiden weer vertrokken naar Nederland, waaronder 3 geweldige kamergenootjes waar ik heel veel liefde van heb gekregen en heel veel van geleerd heb.

Lieve Sharmine, Figen en Janay,
Jullie zijn echt kanjers, ik ben zo blij met jullie als nieuwe `familieleden´. Dankjewel voor alle hulp en wijze woorden, zonder jullie was ik misschien niet eens meer geweest omdat ik het gewoon niet meer vol hield. Echt bedankt meiden ! Te quiero <3

En helaas zijn vannacht nog eens 5 top stagiaires vertrokken, zelfs meiden die hier een dag later aankwamen dan mij zijn gewoon alweer weg. Dus het is echt een stuk leger en heel erg wennen zonder al die leuke mensen. Maar met iedereen die er nu is en iedereen die nog komen gaat gaan we er gewoon een top tijd van maken hier.

Daarbij was er erg veel gedoe over of Dave nou wel of niet kon komen op de datum dat gepland was (komende donderdag). Toen we op zijn verjaardag aan het skypen waren hadden we er beiden veel vertrouwen in en we gingen er bijna van uit dat ie het ging halen en dus hier heen zou komen. Tot ik de volgende dag werd geroepen toen ik pauze wou gaan houden, of ik even mee kon kijken naar het rooster want het ging niet lukken aangezien de helft weg is en er 3 graag vrij willen hebben waarvan ik er dus 1 was. Dave en ik zouden een weekje samen in een hotel gaan slapen in Playa del Ingles. Dus, ik kon niet de hele week vrij zijn, dat was mooi klote. Dus ik ging naar boven, in tranen, want hoe ging ik Dave vertellen dat ik geen hele week vrij was terwijl hij zo zijn best had gedaan zodat ie hier heen kon komen. Kom ik boven en kijk ik op mijn telefoon, 6 appjes van Dave. Lotte het spijt me zo, ik kan niet komen, heb 1 fout te veel voor mijn toets. Nooooo, daar ging onze hoop en vertrouwen, heel mijn dag viel in duigen. Dus ik Dave meteen vertellen over die dagen, dus dat we allebei problemen hadden en dat hij er niks aan kon doen. Dus, elkaar gebeld en getroost en toch maar weer gaan werken.

Kreeg ik zaterdag weer veel berichtjes binnen, deze keer was ie erg blij, hij had een 5.9 voor de toets waar hij eigenlijk 1 fout te veel had. Dus hij kan komen, of ik alsjeblieft vrij kon regelen, dan deed hij dat ook en zagen we elkaar donderdag. Shit man, ik kon echt echt geen vrij krijgen, wat was dat moeilijk, zeggen dat het niet kan. Ik ben 1 of geen dag in de week vrij komende 2 weken. Dus, Dave heel erg moeten teleurstellen. Gelukkig begreep hij het en zei die dat het misschien ook wel beter was omdat hij nog stress zou hebben voor school in de week dat ie dan hier was. Dat maakte het een heel klein beetje goed, maar nog, wat voelde ik me schuldig en slecht.

Toen moest ik zondag ook nog eens afscheid nemen van mijn lieve kamergenootjes, wat een zware dagen.

Gelukkig hebben we gekeken wanneer hij wel kan komen en dit is al over 4 weken die zo voorbij zijn aangezien we met weinig stagiaires zijn dus ik veel moet werken. Dat is een hele opluchting, maar dus weer opnieuw kijken voor hotel, gelukkig konden we deze annuleren, en helaas weer nieuwe vliegtickets of omboeken, want die kunnen niet geannuleerd worden.

En daarbij, ik was vandaag aan het skypen met thuis en ze vertelde me dat Sara waarschijnlijk hier heen komt met een mysterie guest. Waarschijnlijk ongeveer 1 week voor dat Dave komt, nog iets om naar uit te kijken en af te tellen. Over die mysterie guest weet ik nog niet zo veel, alleen dat het een meisje/vrouw is. We hebben afgesproken dat ik elke week een nieuwe hint krijg over wie er mee gaat, als het door gaat, dat is nog niet helemaal zeker.

Maar dus, gelukkig weer een heel stuk vrolijker vanwege dingen die komen gaan en omdat ik gewoon al bijna de helft er op heb zitten wat zo snel gegaan is.

Verder wil ik nog even iedereen die deze eerste 2 maanden zo geweldig heeft gemaakt bedanken, jullie zijn allemaal toppers, dankzij jullie kan ik hier echt genieten.

En ik wil iedereen, vooral papa en mama, bedanken dat ik deze kans heb kunnen en mogen nemen en hier ben gaan stage lopen. Niet iedereen kan dit doen en ik ben erg blij dat ik hier ben. Ik had dit echt niet willen missen, deze ervaring neem ik mee voor de rest van mijn leven.

Dikke kus uit Gran Canaria.