het einde is in zicht

Nog maar 19 dagen, jeetje wat is dit snel gegaan en wauw wat een geweldige ervaring.

Ik heb in deze 175 dagen zo veel geleerd, er zijn genoeg dingen geweest waarbij ik even moest slikken, mezelf weer oppakken en door moest zetten, maar het is me elke keer weer gelukt. En als ik terug kijk naar deze tijd ben ik wel zo trots en gelukkig en wat ga ik dit missen. Het leven zonder zorgen en met veel zon, ik vind het heerlijk.

Ik weet wel dat het niet alleen de plek en de zon is, maar dat het ook vooral de mensen zijn waarmee ik hier geleefd heb, al deze mensen bij elkaar hebben mijn stage zo geweldig gemaakt.

Op de dag dat ik hier aan kwam samen met Sjef dacht ik niet dat ik het hier zo geweldig zou hebben, ik dacht eigenlijk zelfs dat ik al snel weer thuis zou zijn omdat ik het niet aan kon.

Gelukkig klopte hier niks van, ik had geweldige kamergenootjes, echt, deze 5 meiden, mijn grote zussen, zij hebben er voor gezorgd dat ik bleef.

Nu, ruim 5 maanden verder is het einde in zicht en zie ik er tegen op de taxi in te stappen en weg te rijden van deze geweldige plek.

Toch kijk ik er ook wel weer naar uit om lekker thuis te zijn, meidenavondjes, lekker thuis op de bank, ik heb er toch wel zin in om weer fijn thuis te zijn.

Helaas kan ik dan niet meer bij Dave zijn want dat is over, het ging niet meer, we hebben allebei rust nodig. Maar na 3 jaar is dit toch erg moeilijk en zal het hier niet heel makkelijk zijn. Maar ook dat komt goed, ik hoop dat ik ooit weer met hem ben, wie weet.
Dankjewel voor alle steun en liefde.

Het gaat goed met me en ik geniet hier nog even lekker van de laatste dagen, tot snel !!!!